 |
ตอนที่ 1 |
 |
ตอนที่ 1
|
ครูนอกคอก : ตอนที่ 1 วันนี้เป็นช่วงวันหยุด นอนคิดที่จะเขียนหนังสือเพื่อถ่ายทอดแนวคิดต่างๆมากมาย อาจไม่ได้ถูกต้องทุกอย่าง แต่มันคือเรื่องเล่าให้ทุกคนได้อ่าน กับความคิดที่บ้าๆบอๆ ของครูนอกคอกคนนี้ หลายปีก่อนเราพัฒนาเด็กๆเพื่อให้แข่งขัน เอาชนะ แล้วได้ความสุข ช่วงนั้นเป็นช่วงที่สนุกกับรางวัลต่างๆที่ได้รับ ทั้งจากเด็กๆและตัวเราเอง มีความสุขที่ได้เจอผู้ประเมิน และได้รับรางวัล ผลงานต่างๆตามเป้าหมายที่ได้วางไว้ จากครูที่ไม่มีใครรู้จัก ก็เกิดเป็นกระแสต่างๆมามากมายทั้งคนชมและคนชัง ตัวผมเองก็ไม่เคยสนใจอะไร ตั้งใจมุ่งมั่นทำงานตามเป้าหมายที่คิดไว้และต้องเดินให้ถึง เวลาผ่านไป เมื่อย้อนกลับมาคิด สิ่งเหล่านั้นไม่ได้เกิดความสุขที่แท้จริงเลย เด็กๆก็เหน็ดเหนื่อยไปกับเราในการพัฒนาตนเองเพื่อให้เกิดผลงาน เพื่อให้ได้รางวัลอะไรก็ไม่รู้ทำแทบตายมีความสุขแบ๊ปเดียว เวลาเปลี่ยน ผมได้นั่งคิดวางแผนการทำงานในรูปแบบใหม่ โดยที่ไม่ได้เอาโรงเรียนเป็นตัวตั้งหรือรางวัลอะไร ผมอยากเป็นครูทุกที่ทุกเวลามากกว่า พัฒนาตามธรรมชาติที่เด็กๆ ควรได้รับ ไม่ต้องเร่งไม่ต้องสร้างชิ้นงานที่ยิ่งใหญ่ แค่ให้เด็กได้ทำเพื่อตนเอง เพื่อสังคม ก็พอ จนเกิดแนวคิดโรงเรียนไร้พรมแดนขึ้น ผ่านกิจกรรมของหัวใจสะพายเป้ ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนโรงเรียนอะไรเรามาเรียนรู้ร่วมกัน เรามาสร้างตำนานร่วมกัน ไม่ทำเพื่อให้ได้รางวัล สิ่งเหล่านี้น่าจะเกิดความสุขมากกว่า วันไหนต้องทำงานเพื่อสังคมเราก็ไปทำ วันไหนอยากไปเที่ยวเราก็ไป ให้เป็นไปตามวีถีทางธรรมชาติ ในการทำกิจกรรมเราก็สอดแทรกคุณธรรม พร้อมได้ทักษะชีวิต กลุ่มนักเรียนที่ทำกิจกรรมก็กระจายอยู่ทั่วไปตามความสมัครใจ สำหรับผลกระทบที่จะเกิดก็ช่างมัน เรามีความมุ่งมั่นซะอย่างอะไรจะเกิดก็ให้เกิด ถ้าจะถามว่า ทำไมโรงเรียนตัวเองไม่ทำให้ดีก่อนค่อยไปทำให้คนอื่น ผมก็ได้แค่บอกว่า ผมเป็นครูของเด็กทุกคนครับ ครูที่ไม่เลือกว่าเด็กคนนั้นเป็นเด็กที่ไหน เพราะไม่ได้ทำเพื่อการแข่งขัน ทำเพื่อให้เด็กคนนั้นไปพัฒนาต่อยอดในโรงเรียนที่ตนเองสังกัดอยู่ ทำเพื่อให้ตัวพวกเขาได้เติบโตเป็นพลังของชุมชนของสังคมนั้นๆ แค่นี้ก็เป็นสุขแล้วครับ สำหรับงานแรกที่ผมกำลังจะทำคือการพานักเรียนไปอบรมในเรื่องของการทำหนังสั้นครับ สามคนสามโรงเรียน มีทั้งโรงเรียนบ้านคลองประทุน โรงเรียนบ้านอ่างกะป่อง โรงเรียนบ้านเกษมสุข ซึ่งแตกต่างจากที่อื่นที่เขาเอาเฉพาะโรงเรียนตัวเองไป (เปลี่ยนตัวเด็กตามแนวคิดนี้ ไม่ได้แจ้ง ผอ.ด้วย แย่แล้วเรา แต่หวังว่า ผอ.ของผมจะเข้าใจ) เด็กทั้งสามคนนี้อีกไม่นานพวกเขาจะได้กลับไปช่วยคุณครูหรือโรงเรียนของพวกเขาในการต่อยอดสิ่งเหล่านี้ มันคือแนวคิดของผม เป็นการขยายผลที่กว้างมากเลยที่เดียว เหมือนยิ่งปืนนัดเดียวได้นกสามตัว มันเจ๋งสำหรับครูที่นอกคอกแบบผม ไม่ว่าจะมีกระแสอะไรขนาดไหน แต่เราก็สุขใจไปแล้ว สุดท้ายไม่ว่าจะทำอะไร ก็ต้องรับผลที่ตามมาครับ ข้าน้อยขอรับกรรมนั้น |
|