นายนาฟ
นายนาฟ
เรื่องสั้นแห่งความทรงจำ ตอน เด็กชายนาฟ : เมื่อย้อนเวลาไปเมื่อ 14 ปี ที่แล้ว ผมและเพื่อนๆ ได้ไปเที่ยวที่นครนายกเป็นบ้านญาติของเพื่อน ผมจำไม่ได้ว่าไปอยู่กี่วัน สถานที่ที่ผมไปเป็นทุ่งนาในชนบท คนที่นั่นยังต้องอาบน้ำในคลอง ภายในคลองน้ำไม่ค่อยสะอาดมากนัก มีผักตบชวาเต็มไปหมด แต่ผมก็อยู่ได้ครับ เมื่อเขาอยู่กันได้ผมก็อยู่ได้ นาฟนักเรียนชั้นประถม ไม่รู้ว่าถูกชะตาอะไร เขาร้องที่จะมานอนกับผม เหมือนเขาอยากมีพี่ชายละมั้ง ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรให้มานอนด้วย ที่นั่นจะกางมุ้งใหญ่ๆ เพื่อสามารถมานอนรวมกันได้หลายคน ก็อบอุ่นดีไปอีกแบบ ผมได้ไปเรียนรู้วิถีชีวิตของที่นั่น ซึ่งก็ต่างจากบ้านเรา มันเป็นความสุขในชีวิตชนบท ผู้คนที่นั่นส่วนใหญ่มีอาชีพทำนา ที่บ้านของนาฟนับถือศาสนาอิสลาม ผมยังได้ยืมใส่ชุดอิสลามเลย เท่ห์ไปอีกแบบแต่ไม่ทราบว่า เขาเรียกว่าชุดอะไร สิ่งที่มันติดอยู่ในใจผมมาตลอด 14 ปี เรื่องมีอยู่ว่า วันที่ผมจะเดินทางกลับ นาฟได้วิ่งมาหาผม ขอเงินผม 20 บาท ผมไม่ได้ให้เขาไป เพราะตอนนั้นเงิน 20 บาท มีค่าสำหรับผมมาก ได้แต่มานั่งเสียใจว่า วันนั้นทำไมไม่ยอมให้เขา เขารักผม ผมพยายามสืบหาจากเพื่อนของผมมาตลอดว่าอยากเจอเขา ผมอยากให้เงิน 20 บาทแก่เขา แม้ว่าตอนนี้เขาจะอายุประมาณ 22 ปี มีภรรยามีลูกแล้วก็ตาม ผมก็อยากเจอเด็กคนนี้