ม่านรูด
ม่านรูด
เรื่องสั้นแห่งความทรงจำ ตอน ม่านรูด 
ด้วยความที่มั่นใจในตัวเองมาก ผมได้เดินทางไปกรุงเทพกับไอซ์ลูกศิษย์ของผม ด้วยความที่อยากไปเที่ยวไม่ได้คิดจองที่พัก เราได้เดินทางไปถึงตอนห้าทุ่ม แถวอนุสาวรีย์ชัย เราสองคนได้เดินไปหาที่พักกัน หาก็ไม่ได้ แถมง่วงนอนมาก ด้วยความเหน็ดเหนื่อย จึงตัดสินใจเดินเข้าไปม่านรูด ค่าที่พัก 300 บาทครับ ระหว่างที่จ่ายเงินเสร็จ ก็เดินเข้าไปกันสองคน บรรยากาศในนั้นน่ากลัวมาก มีห้องเต็มไปหมด ทางเดินก็ไม่มีไฟ ผมเดินไปถึงห้อง เปิดห้องมามีกลิ่นเหม็นอับ ภายในห้องเต็มไปด้วยกระจก มองไปทางไหนก็เห็นตัวเอง ห้องค่อนข้างเก่า ภายในห้องน้ำมีรอยร้าว ทรุดโทรม น้ำก็ไม่ค่อยไหล ทันทีที่พวกเราอาบน้ำกันเสร็จ ก็เตรียมที่จะปิดไฟนอน ง่วงนอนมากๆ แล้ว เฮ้ย ไอซ์ ผ้าห่มกับหมอนล่ะ ผมถามไอซ์ด้วยความตกใจ เขาไม่ได้มีไว้ให้ครับ งั้นนอนเถอะ ผมกับไอซ์ก็ได้แค่หนุนกระเป๋าปิดไฟนอนโดยปราศจากผ้าห่ม ผมนอนได้สักพักรู้สึกคันไปทั้งตัว ไอซ์ เราออกไปหาที่นอนที่อื่นกันเถอะ พ่อไม่ไหวแล้ว หลังจากนั้นเราสองคนก็ตัดสินใจเก็บของออกจากที่พักโดยเร็ว ไปเจอมอเตอร์ไซด์รับจ้างครับ ให้เขาพาไปหาที่พักใหม่ พอไปถึงก็จ่ายตังก์เรียบร้อย ที่นี่ 500 บาทครับ เราสองคนก็ขึ้นไปห้องพักทันที มันไม่ไหวแล้วจริงๆพอเปิดไปก็ตกใจอีกครั้ง มันก็มีกระจกโดยรอบเหมือนเดิม เป็นม่านรูดอีกแล้ว แต่ยังดีนะที่เขามีหมอนกับผ้าห่มไว้ให้ สุดท้ายเราก็ต้องนอนด้วยความอ่อนเพลีย ผมเข็ดแล้วจริงๆ ชีวิตนี้จะไม่ขอไปนอนม่านรูดเด็ดขาด