บทที่ 19
บทที่ 19
บ้านพักครูของโรงเรียนบ่อไร่วิทยาคม เหมือนเป็นหมู่บ้าน เพราะครูส่วนใหญ่ของที่นี่จะอยู่ที่บ้านพัก ทำให้การทำงานของพวกเราราบรื่นและรวดเร็วมาก ยามเย็นหลังจากเลิกงานพวกเราจะซื้อของมานั่งทานกันที่หน้าบ้านพัก คนล่ะถุงสองถุง มาแบ่งปันกันทาน มันเป็นอะไรที่มีความสุขมากๆ ระหว่างทานก็คุยเรื่องของเด็กนักเรียนซะมากกว่า มีปัญหาอะไรก็มานั่งคุยกัน คิดแก้ปัญหากันในวงข้าว ถ้ามีงานอะไรเร่งด่วนก็ขี่มอเตอร์ไซด์ไปทำงานกันต่อที่โรงเรียน แต่ถ้าไม่มีเราจะนั่งคุยกันจนง่วงนอนและก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ผมเป็นคนกลัวตุ๊กแกมากๆ ยิ่งกลัวก็ยิ่งมา ภายในบ้านพักครูสองชั้น ห้องน้ำจะอยู่ใต้บันได ในทุกๆวันที่ทานข้าวเสร็จแล้วกลับมาถึงบ้านพัก ผมก็จะแก้ผ้าอาบน้ำ รู้ไหมครับว่าผมจะเจออะไรบ้างในเวลาอาบน้ำ สิ่งแรกครับ ตุ๊กแก ไม่รู้ว่าจะเจอมันตรงไหน เมื่อไรที่หันไปเจอกัน มันก็กลัวผม ผมก็กลัวมัน มันกลัวจริงๆ ภายในห้องน้ำก็เล็กมาก ต้องเหยียบอยู่ใกล้ๆคอห่าน คงจะตกตายสักวัน เวลาตักน้ำอาบสิ่งที่เจอก็คือ ขี้ตุ๊กแก มันลอยน้ำก้อนใหญ่ๆ เต็มไปหมด ผมต้องตักออกแล้วก็อาบน้ำต่อไป พูดง่ายๆก็คือ ผมอาบน้ำขี้ตุ๊กแก ว่าทำมั๊ยผิวพรรณถึงได้ดีขนาดนี้ แปรงฟันก็ใช้น้ำขี้ตุ๊กแก 555 ไม่ใช่ผมคนเดียวนะ พี่เอกอีกคน ที่อยู่บ้านพักร่วมกับผม อาบจนเกิดความเคยชิน  ภายในห้องนอนของผมจะทาสี 2 สี ครับ คือสีชมพูและสีเหลือง ผมทำห้องนอนเป็นห้องสตูดิโอสำหรับจัดรายการหัวใจสะพายเป้ครับ ลงทุนด้วยตนเอง ผมเองเป็นคนที่ต้องนอนที่แคบๆ ผมจะกางเต้นก์นอนในห้องครับ ภายในเต้นก์จะมีพัดลมอยู่ในนั้น รอบๆห้องจะตกแต่งด้วยซีดีเพลง ผมชอบฟังเพลงมากครับ เลยสะสมซีดีไว้ เวลาได้นอนดูมันมีความสุขบอกไม่ถูก ส่วนใหญ่ผมชอบเปิดพลงดังๆ เปิดเผื่อชาวบ้านด้วย ทุกครั้งที่ทำงานมาเหนื่อยในห้องนี่แหละจะทำให้ผมหายเหนื่อย ด้วยที่ผมชอบเล่นกับเด็กๆ มีวันนึงผมได้ตื่นนอนตอนตีห้า ขับรถมอเตอร์ไซด์ไปหาไอ้เกณฑ์ บอล เด็กนักเรียนชมรมหัวใจสะพายเป้ รู้ไหมครับว่าไปทำไม ไปหาแมงกว่างครับ จะเอามาเล่นกัน ในช่วงตอนนั้นอากาศหนาวเย็นมาก พวกเราได้เดินไปหาแมงกว่างกันที่ อบต. เราแทบวิ่งออกมาแทบไม่ทันครับ ยามไล่เราออกมา เขาตะโกนด่าผมด้วยครับ "พวกมึงไม่รู้หรือไงว่าเป็นสถานที่ราชการเข้ามาได้ไง" ผมหน้าซีดเลยครับ ไม่กล้าบอกใครที่บ่อไร่เลยล่ะ ยามว่างๆก็ไปเล่นน้ำกับพวกเขา เหมือนเราได้ย้อนเวลาไปเป็นเด็กอีกครั้ง แต่การที่ผมทำแบบนี้กับเด็กๆ เพราะมีข้อตกลงครับ วันจันทร์ถึงศุกร์เป็นครู เสาร์อาทิตย์เป็นเพื่อนกันยังไงก็ได้ พวกเราชอบไปเที่ยวกันบ่อยๆ ผ่อนคลายจากการทำงานดีครับ สิ่งที่ได้มากๆก็คือพ่อแม่ของพวกเขาให้ความไว้วางใจ เป็นผลต่อการทำงานหัวใจสะพายเป้ครับ