บทที่ 18
บทที่ 18
หลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผอ.วีรศักดิ์ วรรณรัตน์ ได้ถือหนังสือมาหาผมชุดหนึ่ง มันเป็นหนังสือเกี่ยวกับการทำกิจกรรมนักสืบสายน้ำ ก่อน ผอ. จะเดินจากไปได้ทิ้งท้ายไว้ว่า ให้ลองไปศึกษาดูว่าสนใจจะทำไหม ผมรู้ครับว่าท่าน ผอ.ต้องการให้ผมทำ นักสืบสายน้ำเป็นกิจกรรมเกี่ยวกับการอนุรักษ์แหล่งน้ำ ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก วันรุ่งขึ้นผมได้นำหนังสือชุดนี้เดินไปหาท่าน ผอ. ผมได้บอกกับท่านว่า ผมอยากทำ แต่ผมจะตั้งชื่อชมรมนี้ว่าหัวใจสะพายเป้ ท่าน ผอ....ได้บอกกับผมว่านักสืบสายน้ำเป็นชมรมที่มีชื่อเสียงอยู่แล้วอยากให้ใช้ชื่อนี้เลย ผมไม่สามารถเลี่ยงได้แล้วก็เลยรับปากที่จะทำนักสืบสายน้ำ พร้อมกับแอบเปิดชมรมหัวใจสะพายเป้เพื่อทำงานควบคู่กัน ผมอาจจะดื้อรั้นกับท่าน แต่ผมไม่เคยเกลียดท่านแม้แต่วินาทีเดียวครับ เพราะเหตุใดนะเหรอ เชื่อไหมครับเวลาผมทำโครงการหรือบันทึกข้อความส่ง ไม่เคยครั้งเดียวผ่าน ประมาณ 3 รอบถึงผ่าน ทีแรกก็โมโหนะ ว่าจะอะไรนักหนา แต่แล้วผมก็ได้รู้ว่าท่านสอนงานมากกว่า ท่านเป็นผู้บริหารที่ไฟแรงมากๆ ผมได้ติดตามท่านไปหลายๆที่ได้เห็นแนวคิดดีๆมากมาย จนผมคิดว่าท่านเป็นพ่อผมคนนึงเลยล่ะ หลังจากที่ผมได้เปิดชมรมหัวใจสะพายเป้และนักสืบสายน้ำ ยังมีครูสมลักษณ์ ครูพัชรี ครูเบญจณี ที่เป็นผู้สนับสนุนขับเคลื่อนการทำงานมาตลอด รวมทั้งเพื่อนครูคนอื่นๆหลายท่าน แม้ว่าผมจะได้รับการต่อสัญญาแล้ว ผมก็ไม่ได้หยุดนิ่ง เพราะผมได้เปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วจริงๆ คิดทำงานในทุกๆวัน ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย กับสนุกกับงานจนลืมวันพักผ่อนของตนเอง ผมมีเป้าหมายใหม่ๆ อยู่เสมอ เวลาผมคิดไม่ได้คิดเป้าหมายที่ใหญ่เกินตัว คิดแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จ พอสำเร็จแล้วก็คิดเป้าหมายใหม่ ทำแบบนี้เรื่อยๆ มันจะได้แรงบันดาลใจในการต่อยอดความคิด ผมดีใจครับว่าบ่อไร่สนับสนุนให้ทุกคนได้ทำงาน เหมือนที่ผมได้รับโอกาส ผู้ชายอีกคนที่ผมนับถือมากๆ ครูคมสันครับ ท่านเหมือนญาติสนิทที่รู้สึกอยู่ด้วยแล้วปลอดภัย ท่านเป็นผู้มีพระคุณให้ผมได้เป็นครู ถ้าวันนั้นไม่รับผมเข้าทำงาน ไม่รู้ว่าจะมีวันนี้หรือปล่าว ครูสุลัคน์ที่ให้คำแนะนำดีๆ อยู่เสมอ ทุกวันนี้ผมไม่เคยลืม ยังมีบริษัท ปตท. ที่เป็นจุดเริ่มต้น การเปลี่ยนแปลง การพัฒนา การเรียนรู้วัฒนธรรมองค์กร ขอบคุณมากจริงๆ ผมไม่สามารถตอบแทนบุญคุณของพวกท่านได้หมด ในที่สุดผมก็ได้รับความไว้วางใจจากพี่ๆ เป็นหัวหน้าระดับชั้น ม.1 ที่ต้องดูแลนักเรียนชั้น ม.1 ทุกคน เป็นสิ่งที่ผมภาคภูมิใจมากๆ และมุ่งมั่นในการทำหน้าที่นี้ พร้อมกับเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่มาก และก็ไม่กล้าบอกใคร กลัวเขาจะหัวเราะเอา นั่นก็คือ อยากเป็นผู้บริหารครับ (ทั้งๆ ที่ยังสอบบรรจุยังไม่ได้เลย)