บทที่ 13
บทที่ 13
ชีวิตในหอพักชาย ในซอยสวนอ้อย เป็นบ้านไม้เก่าๆ 2 ชั้น ห้องน้ำรวม ภายในห้องนอนเล็กๆ มีเตียงไม้สองเตียง ไม่มีตู้เสื้อผ้า ที่นี่ไม่ได้แตกต่างไปจากบ้านที่อยู่ในชนบท ทำให้เราไม่หลงกับแสงสีเสียงในเมืองกรุง เรายังต้องซักผ้าด้วยมือ พวกเราทุกคนในหอพักอยู่อย่างเรียบง่าย เด็กๆที่มาอยู่ที่นี่ต่างสถาบันกัน ภายในหอพักจะมีเหมือนห้องรับแขก มีโต๊ะไม้วางเรียงต่อกันประมาณ 2 ตัว มีโทรทัศน์เล็กๆตั้งอยู่ พอที่จะทำให้พวกเรามานั่งคุยกันได้ ชีวิตมีความสุขมากครับ เมื่อได...้เดินมาถึงหอพักจากที่เรียนมา ทุกคนเรียนกันต่างคณะทำให้มีเรื่องที่จะคุยกันมากมาย พูดแล้วคิดถึงทุกคนมาก นานนับ 10 ปี ที่เราไม่ได้เจอกัน ทุกคนก็ต้องเดินตามเส้นทางของตนเอง เรื่องราวภายในหอพักนั้นมีมากมาย ผมขอพูดถึงโอ๋ก่อนนะ โอ๋เป็นเด็กตราดที่เดินทางมาเรียนด้วยกัน ทำไมต้องพูดถึงเขาน่ะเหรอ ก็เพราะเขาเป็นเพื่อนผมตั้งแต่อนุบาล 1 ครับ ยาวนานมาก แต่เราสองคนต่างกันมาก เขาตั้งใจเรียน อ่านหนังสือทุกคืน ผมนอนเขาอ่านหนังสือ บางทีเวลาอยากนอนโคมไฟที่เขาอ่านหนังสือทำให้ผมไม่หลับ แต่เวลาเขานอนดันกรน จนผมหลับไม่ได้อีก ผมจึงตัดสินใจย้ายออก ไปนอนกับเพื่อนคนอื่น เหตุที่ผมตัดสินใจแบบนี้เพราะผมกลัวว่าเราจะโกรธกันสักวัน ขอเก็บมิตรภาพไว้ดีกว่า แต่เขาก็เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับผมนะ ผมจำวันที่ผมเข้าโรงพยาบาลได้ครับ เนื่องจากถ่ายท้องรุนแรงมากแถมเลือดออกจากปากอีก น่าตกใจมากเรื่องเลือดออกทางปากเนี่ย รีบโทรให้ยายกับน้าขึ้นมากรุงเทพฯ ทันที (เขาทั้งสองคนไม่เคยมากรุงเทพฯ) ลำบากมาก กว่าเขาจะมาถึงที่ผมอยู่ พอมาถึงผมก็เริ่มดีขึ้นแล้วกับอาการท้องเสีย เหลือที่ปากนี่แหละว่าเป็นอะไร สุดท้ายผมก็ปล่อยให้เวลาทำให้พวกเขาลืมไป 555 ที่แท้ผมนอนคว่ำและกัดปากตัวเองเลือดไหล ตอนนี้โอ๋และเขาคงยังไม่รู้น่าอายจริงๆ หอพักชายทำไมมีผู้หญิงด้วย แจ็คและอุทาน (กระเทย) สาวน้อยที่ทำให้ทุกคนในหอชายสดชื่น เสียงหัวเราะในค่ำคืน แกล้งกัน วิ่งเล่นกัน มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ ส่วนใหญ่เราจะไปเที่ยวด้วยกันครับ บางทีไอ้โล่ หนุ่มน้อยเรียนหมอ ก็มาขอขี้พวกเราครับ เอาไปตรวจ ทุกคนก็ต้องเดินไปห้องน้ำ พยายามขี้ออกมาแล้วเอาช้อนเล็กตักใส่ถุงยา มันเป็นอะไรที่ฮาดีครับ พวกเราก็ต้องเรียนภาษามือด้วยนะ เพราะมีนักเรียนจากสวนดุสิตที่เป็นใบ้มาอยู่ด้วย รีโมทโทรทัศน์ก็เป็นของอีกอย่างหนึ่งที่ทุกคนอยากครอบครองเวลาดูโทรทัศน์ ส่วนใหญ่จะเสร็จพวกพี่ๆ เขา ความสุขภายในหอทำให้ผมลืมความกังวลทั้งเรื่องเรียนเรื่องเงิน ไปเลยล่ะครับ ชีวิตที่อิสระเสรี ไม่มีใครมาขีดเส้นให้เราต้องเดินตาม แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องควรระลึกอยู่เสมอว่า ผมต้องเรียนให้จบ ต้องไม่ไปดื่มเหล้าดื่มเบียร์ ไม่ทำอะไรที่เป็นผลต่อการเรียน