 |
บทที่ 6 |
 |
บทที่ 6
|
| บ่อน้ำที่บ้านของผมเป็นบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ผมเป็นคนคนนึงที่ชอบทานกบมาก ผมจะนำเบ็ดที่ทำด้วยไม้ระกำมัดด้วยเส้นเอ็นพร้อมเบ็ดเดินไปหลังบ้านครับที่บ่อน้ำวิเศษแห่งนี้ ผมต้องค่อยๆ เดิน ย่อง ย่องไป เพราะถ้าทำเสียงดังกบจะว่ายน้ำหนี เหยื่อที่ผมใช้จะเป็นดอกเข็มสีแดงครับ กบจะเกาะอยู่ตามกิ่งไม้ที่ลอยอยู่ ผมจะค่อยๆหย่อนเบ็ดพร้อมดอกเข็มลงไปให้กบกินแล้ววิดขึ้นมา ทุกครั้งที่ได้กบจะดีใจมาก แต่มีวันหนึ่งที่ผมวิดขึ้นมาปรากฎว่าเบ็ดมาเกี่ยวที่คอ เจ็บมากๆครับ ผมนึกถึง...ความรู้สึกของกบเลยล่ะที่โดนเบ็ดเกี่ยวปาก (หรือว่าเหตุนี้ทำให้ผมปากห้อยหว่า) หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยตกกบตกปลาอีกเลย หรือว่าเป็นเพราะบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ แต่ยามที่ถึงฤดูร้อน น้ำในบ่อก็แห้งสนิทมองแล้วเหมือนถ้ำมาก มีต้นไม้ขึ้นในบ่อมากมาย แต่ทันใดนั้นก็มีฤาษีรูปหนึ่งคลุมผ้าห่มสีเหลืองนั่งปฏิบัติธรรม อาศัยเก็บผลไม้กินในถ้ำหรือบ่อแห่งนี้ ผลไม้จะมีทั้งเงาะ มะม่วง กล้วย และอื่นๆอีกมากมาย บางทีท่านก็ชอบทานน้ำพริกกะปิกับผักต่างๆ ท่านเก่งเหลือเกิน ท่านฤาษีองค์นี้จะมีอิทธิฤทธิ์มาก สามารถเสกอะไรต่ออะไรได้ทั้งหมดตามที่ญาติโยมต้องการ โดยเฉพาะเกาะเพชรเจ็ดสี ที่ลิงได้นำมาเก็บไว้ที่นี่ ท่านเป็นคนเก็บรักษาไม่มีใครจะมาแย่งได้ พอนึกแล้วน่าขำครับ ฤาษีตนนี้ก็ไอ้แฟงนี่แหละ 555 ชอบเป็นนักแสดงในตอนสมัยเด็ก (เบื้องหลังการเล่น ผมและน้องๆแถวบ้านจะนำผลไม้ไปมัดไว้ที่ต้นไม้ และผมจะแสดงเป็นฤาษี) หลังจากที่ดูละครโทรทัศน์เรื่องเกราะเพชรเจ็ดสี ทางช่องเจ็ดทีไร นักแสดงเข้าสิงทุกที นี่แหละครับการเล่นของเด็กในชนบท เล่นด้วยความบริสุทธิ์ตามจินตนาการของแต่ล่ะคน และคุณล่ะในตอนเด็กเล่นอะไรกันบ้าง |
|