 |
บทที่ 2 |
 |
บทที่ 2
|
| การที่พวกเราปั่นจักรยานเที่ยวเล่นยามค่ำคืนอย่างสนุกสนาน และไปนอนด้วยกัน
ไม่ได้เป็นผลดีมากนัก เพราะในช่วงประมาณ 2 ทุ่ม
ผู้คนในหมู่บ้านเริ่มเงียบสงบได้ยินเพียงจักจั่นเรไรได้ขับร้องเพลงประสานไป
มาให้คนหลับใหลแต่บางทีก็ได้ยินเสียงคนกินเหล้าป่าหรือเหล้าขาว
ร้องเพลงตีกลอง " พรจ๋าพร คืนนี้ขอนอนบ้านพรด้วยได้ไหม" ในห้วงเวลานั้น
ได้มีโจร 500 ไม่ใช่สิ โจรมะม่วง ต่างหาก เพราะบ้านใครที่มีมะม่วงต้นต่ำๆ
พวกเรานี่แหละจะแอบมาขโมยมะม่วงไปกิน ไม่ใช่ว่าบ้านพวกเราไม่ม
ีนะครับ มีเหมือนกันแต่ขโมยเขากินอร่อยกว่า
เสียงหัวเราะของพวกเราล้วนเต็มไปด้วยความสุขที่สมองไม่ต้องคิดอะไร
แค่เที่ยวเล่นไปวันๆ หลังจากที่พวกเราได้ทำงานที่บ้านเสร็จแล้ว
ในช่วงกลางวันอากาศร้อนเรามักไปว่ายน้ำเล่นกันที่สระของลุงแดงอยู่เป็นประจำ
เริ่มจากว่ายน้ำไม่เป็นจนมีความเชี่ยวชาญ
ขอบอกว่าที่บ้านสั่งห้ามไม่ให้ไปเล่นน้ำเพราะกลัวจมน้ำ
ถ้าไม่แอบไปเล่นก็คงว่ายน้ำไม่เป็นจนทุกวันนี้ ระหว่างที่เล่นกัน
ส่วนใหญ่ก็จะใส่กางเกงในตัวเดียว วิ่งไปวิ่งมา
จำได้ว่าเคยใส่กางเกงในสีรุ้ง คือมีประมาณเจ็ดสีเรียงตามแนวขวางลงมา
เมื่่อพูดถึงกางเกงในบางทีก็ใส่เป้าแตกไม่ใช่สิมันเปื่อยจนขาดเหมือนใส่
กระโปรงต้องเอามาเย็บด้วยด้ายกับเข็ม
บางทียางยืดก็มัดด้วยยางรัดเพื่อที่ว่าตอนกระโดดน้ำจะได้ไม่หลุด
ที่บ้านไม่ค่อยได้ซื้อเสื้อผ้าให้สักเท่าไร
อยากได้อะไรก็ต้องเก็บเงินซื้อเอง
ในบริเวณสระน้ำก็จะมีสัปปะรดให้พวกเราได้วิ่งไปขโมยมากินกับรูปลักษณ์เหมือน
ชีเปลือยใส่กางเกงในตัวเดียวผ่านป่าสัปปะรด
วิธีการกินของพวกเราไม่ได้ใช้มีดปลอกนะครับ
พวกเราปาให้มันแตกแล้วก็หยิบมากัดกินกัน
อร่อยมากครับ5555....ติดตามตอนต่อไป |
|