| เขียนโดย ผอ.สมนึก แพทย์พิทักษ์ วันแรกของวัย53ขวบปี ช่างเป็นวันที่ชุลมุนวุ่นวายเป็นพิเศษ เริ่มต้นด้วยภารกิจหลักที่โรงเรียนในช่วงเช้า และใน ภาคบ่ายต่อด้วยงานตกแต่งย้อนยุคในงานระกำหวานของดีเมืองตราด กว่าภารกิจต่างๆจะเรียบร้อยก็ปาเข้าไปเกือบหกโมงเย็น
ตะวันยามเย็นช่วงเดือนหกต้นฤดูฝนกำลังจะลับทิวไม้ แสงสุดท้ายกำลังจะอำลาจากไป เสียงกบเขียดส่งเสียงทักทายกันอยู่ไปมา
ผมนั่งอยู่บนแคร่ไม้หน้าขนำน้อย วิมานบนดินที่แสนวิเศษของผมอย่างสบายอกสบายใจ สายลมยามเย็นพักพาเอาความชุ่มชื้นและกลิ่นไอของฝนแรกมาปะทะผิว กายอย่างแผ่วเบา...เสียงฟ้าร้องคลืนๆดังแว่วๆมาจากขอบฟ้าด้านทิศใต้....
"ฝนมา..ฟ้าร้องมาทางเกาะช้าง...เป็นสัญาณแจ้งว่า. .วสันตฤดูในปีได้นี้เริ่มขึ้นแล้ว"
"ครูแอ๊ดอยู่มั๊ย....!!!"
เสียงหญิงสาวรูปร่างท้วม.วัยหกสิบกว่า.นามว่า"จง"ซึ่งผมคุ้นเคยกันดีนาง เดินพลาง วิ่งพรางตรงมาหาผมด้วยอาการที่ร้อนรน....ทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าผม สายตาของนางแอบแฝงด้วยความวิตกกังวล เป็นอย่างยิ่ง ใบหน้าที่ขาวซีดแทบไม่มีสายเลือดตัดกับผิวกายที่แดงคล้ำจากการสัมผัส แสงแดดอยู่ทุกวัน....เอ่ยทักผมด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า....
"...ครู........ฉันนอนไม่ได้เลย....จุกเสียดแน่นหน้าอกเหลือเกิน..."
หญิงสาวชื่อ จง ไม่พูดพร่ามทำเพลง....แกทอดเสื้อคอกระเช้าที่สวมใส่มาอย่างรีบเร่ง.. .ร่างกายท่อนบนของเธอเปลือยล่อนจ้อน เผยให้เห็นปทุมถันที่น่าจะผ่านการให้น้ำนมลูกมาไม่ต่ำกว่าสามคน อย่างไม่อายสายตาของผม
นางค่อยๆหันแผ่นหลังให้ผมดูอย่างช้าๆ ภาพที่เห็น
รอยแผลที่ยังหายไม่สนิทจากพิษการอักเสบอย่างรุนแรงจากเชื้อไวรัส ที่ชาวบ้านเรียกว่า "งูสวัด"ขยายวงเป็นแผ่นกว้างเต็มแผ่นหลังของนาง
"เป็นมาแรมเดือนแล้ว....ไปหาหมอฉีดยามาหลายเข็ม...แผลทุเราลงบ้าง ..แต่อาการจุก เสียด แน่นหน้าอกกลับเป็นหนักขึ้นทุกวัน...กินนอนไม่ได้เลย..."
นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
ผมนึกย้อนหลังไปเมื่อสามสิบปีก่อน
"ภาพลุงอาด ชายชราวัยหกสิบกว่าแห่งหมู่บ้านจัดสรร อ.บ่อไร่ จ.ตราด นอนร้องครวญครางด้วยพิษอักเสบของเริมบริเวณลูกอัณฑะ"
"ภาพผมเฝ้าเวียนตำหมากสามคำเพื่อพ่นให้ลุงอาดวันแล้ว..วันเล่า"
"ภาพชายชราชื่อลุงอาดก้มลงกราบแทบเท้าผมหลังจากทุเราและ หายจากโรคร้ายแล้ว"
หญิงชื่อ "จง" ยื่นหมาก..พลูที่เตรียมมาให้ผมพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่วิงวอนว่า
"ช่วยฉันทีเถอะ...ครู...!!!"
ผมถอนหายใจอย่าวแผ่วเบาและมองหมากพลูตรงหน้าด้วยจิตใจที่สับสน
กว่าสิบปีแล้วที่ผมหยุดรักษาโรคในร่มผ้าเหล่านี้...ใช่ว่าจะรังเกียจ..หรือเบื่อหน่ายแต่ประการใด....หากแต่การรักษาต้องดำเนินการต่อเนื่องอย่างน้อยสามวันและต้องดำเนินการก่อนตะวันตกดิน แต่.. ด้วยภารกิจหลักด้านการศึกษาที่มีอยู่...ทำให้ไม่มีเวลาที่จะดูแลคนไข้และ หากรักษาไม่ต่อเนื่อง..ยังจะเกิดผลเสียมากกว่าดี
"หากผมปฏิเสธนางไปในวันนี้.....นางจะคิดอย่างไร..?"
"หากผมปฏิเสธนางไปในวันนี้...นางจะทุเราจากการทรมานดังกล่าวหรือไม่"
"หากผมปฏิเสธนางไปในวันนี้.....จะผิดคำสัญญาที่ก๋งเคยบอกไว้หรือไม่..?"
ครั้งหนึ่ง......เมื่อสามสิบปีที่ผ่านมา
.......สี่สาวต่างช่วยกันประคองและจับผ้าโสร่งผืนน้อยให้ห่อหุ้มเรือนร่าง อันบอบบางและปกปิดของสงวนของเธอให้เหลือไว้เพียงส่วนที่เป็น เม็ดตุ่มใสๆเท่านั้น
........ผมค่อยๆบรรจงตักหมากที่ตำแล้วเข้าปาก ตั้งจิตอธิษฐานถึงครูบาอาจารย์ ร่ายคาถาและเริ่มพ่นตั้งแต่แผ่นหลัง ใต้วงแขน เลยมาถึงพื้นที่ที่พึงสงวนของเธอ น้ำหมากที่พรั่งพรูออกจากปากของผมอยู่ห่างจากปทุมถันของเธอเพียงแค่ลมหายใจผ่านยังรู้สึก กลิ่นสาบสาวผสมผสานกับกลิ่นเหล้าขาวผสมน้ำหมาก ยังติดตราตรึงใจและอยู่ในความทรงจำของผมมาจนถึงทุกวันนี้.......
ผมตกอยู่ในภวังค์และหวลคำนึงถึงเหตุการณ์เมื่อสามสิบปีก่อนที่ผมพ่นเริม ให้สาวน้อยแดนสะตอคนหนึ่ง ซึ่งวันนี้เธอคือคู่ชีวิตของผมและยืนยิ้มฟังคำสทนาของผมกับหญิง
ชื่อ"จง"อยู่ใกล้ๆ
หยุดพ่นมาสิบกว่าปีแล้ว.....เครื่องยาต่างๆก็หายหมด...ครั้นจะหามาใหม่ ก็ค่ำมืดแล้วผมจะทำอย่างไรให้หญิงชื่อ"จง"สบายใจขึ้น....?
"นะ มะ นะ อะ นอ กอ นะ กะ กอ ออ นอ อะ นะ อะ กะ อัง...ฯ
ผมนั่งพนมมือนึกถึงครูบาอาจารย์....ร่ายคาถาพระเจ้า 16 พระองค์แล้วค่อยๆบรรจงเป่าลงบนแผ่นหลังของนางอยู่สามครั้งสามครา
"เป่าให้แล้วนะ"......?
"กลับไปบ้านกินข้าวกินปลาซะ....ของแสลงอย่าไปกินนะ... ก่อนนอนอย่าลืมสวดมนต์ไหว้พระบ้างนะ..."
หญิงสาวชื่อ"จง"ยกมือไหว้ขอบคุณผมและเดิยหายลับไปในความมืดของค่ำคืนวันนั้น
".....คาถา.....ทำให้ใจสงบ.....?...."
".....คาถา.....ทำให้โรคร้ายหายได้.....??..."
".....คาถา....เป็นสิ่งหลอกลวง....???..."
".....คาถา....เป็นจิตวิทยา.....?????..."
ความคิด...จินตนาการของผมค่อยๆเลือนหายไปกับความมืดของค่ำคืนต้นฤดู ฝนในวันนั้น
"ครู"
เสียงหญิงสาวนามว่า"จง"คนเดิมมาหาผมแต่เช้า...ใบหน้าของนางดูมี เลือดฝาดขึ้นบ้าง นางเดินยิ้มแฉ่งมาหาผม
"เมื่อคืนนอนหลับสบายขึ้น.....ครูเป่าให้แล้วรู้สึกว่าเย็น..สบาย...อาการจุก เสียด แน่นหน้าอกดีขึ้น...รบกวนครูช่วยเป่าให้อีกทีนะ...."
ผมมองสาวใหญวัยหกสิบอย่างงงๆ
ฤ...ว่าคาถาศักสิทธิ์จริง......
ฤ...ว่าจังหวะพอดีที่อาการของนางทุเราขึ้น
ฤ...ว่าจิตวิทยามีผลต่อจิตใจ....
ฤ............????.......
......ยากที่จะหาคำตอบครับ....
(เหตุเกิดเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2557.....เวลา 18.40น. ครับ) | 
หน้าแรก
รู้จ้กคุณครู
อัลบั้มรูป
พูดคุยกับครู
สมุดเยี่ยมครู
ติดต่อครู
ตัวอย่างงานวิจัย
สารบัญเว็บไซต์
ประวัติส่วนตัว
นักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคตราด
ประวัติชมรมหัวใจสะพายเป้
ประวัติครูแฟง
Canva 2024
ระบบหนังสือราชการอัตโนมัติ
Firebase
ระบบเช็คชื่อออนไลน์
ระบบบันทึกทุนการศึกษาออนไลน์
ระบบส่งงานออนไลน์ ป.6
ระบบบันทึกคะแนนนักเรียน ป.6
บันทึกกิจกรรมจิตอาสา ทำดี ทำได้ ทำทันที
บันทึกการดื่มนม ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
บันทึกการอ่าน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
รับฟังเสียงสะท้อนจากนักเรียน(Student Feedback)
วิชาการ
ระบบการส่งงาน
ระบบบันทึกการประชุมวิชาการ
ระบบการพัฒนาตนเอง
ระบบคัดกรองนักเรียนทุนเสมอภาค
ITA สถานศึกษา
ระบบขอ กพ.7
TRS
1.การสร้าง Mindmap
2.ออกแบบ Canva
3.Remove Image Background
4.e-book online
5.การสร้าง QR Code
6.สร้างเกม ด้วย Gamilab.com
10.www.flexclip.com (ตัดต่อ)
12.Classdojo
13.แทรกนับจำนวนใน google site
16.Botnoi Voice
17.Google Data Studio
18.Gemini
19. ห้องเรียน tatucacamp
20.app.clipchamp
21.faceswapper.ai เปลี่ยนหน้า
22.song AI
23.vidnoz สร้าง AI
25.Presentation AI
26.แปลงข้อความจากเสียงเป็น Text
28.ChatGPT
29.Notebook LM
30. Firebase
32.สร้างลิ้งรูปภาพ
สร้าง Infographic
36.edcafe
37.Quiz.zep สร้างเกม
38.สร้าง wordwall แบบทดสอบ
39.Google AI Studio
ผลงานนักเรียน ป.4
เกมการ์ดเรียนรู้ชนิดของคำ
เกมหนีแผ่นดินไหว
การใช้สื่ออย่างปลอดภัย
คำคมพลังบวก
แบบสำรวจความคิดเห็น
สถิติผู้เยี่ยมชม
"คาถา"จิตวิทยาหรือความศักดิ์สิทธิ์
